Κείμενο: Jivana Heyman, The Imperfect Yoga Teacher
Πηγή: Υoga for Healthy Aging,
yogaforhealthyaging.blogspot.com, https://bit.ly/36WBd93
Μετάφραση - απόδοση: Μηνάς Ραφαηλίδης / Sankalpa Yoga Center
Ο πρόσφατος θάνατος του αγαπημένου δασκάλου yoga και συγγραφέα Μάικλ Στόουν με στοιχειώνει. Νομίζω ότι υπάρχουν μερικά σημαντικά μαθήματα από τον προσωπικό του αγώνα από τα οποία πρέπει να διδαχθούμε ως κοινότητα yoga. Παρ' ότι δίδασκε στους ανθρώπους πώς να αντιμετωπίσουν τον πόνο της ανθρώπινης ύπαρξης, και ο ίδιος έδινε τον δικό του προσωπικό αγώνα με τη διπολική διαταραχή, την οποία δεν είχε συζητήσει δημοσίως.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους δασκάλους yoga οι οποίοι κρατάνε για τον εαυτό τους τα προσωπικά τους προβλήματα, γιατί αυτά είναι τα υγιή όρια που μπορούμε να θέσουμε. Είμαστε εκεί για να βοηθήσουμε τους μαθητές μας και όχι μόνο για να μιλήσουμε για τα δικά μας ζητήματα, πόσο μάλλον αν αυτά είναι άλυτα. Οσον αφορά εμένα, μέσα μου εξελίσσεται ένας συνεχής αγώνας για να βρω μια ισορροπία μεταξύ του να μοιράζομαι υπερβολικά πολλά και του να είμαι αυθεντικός στη διδασκαλία μου. Αυτό που με απασχολεί είναι η ιδέα ότι ως δάσκαλοι yoga πρέπει να έχουμε μια τέλεια ζωή, να επιτύχουμε αυτό το είδος της αστραφτερής αψεγάδιαστης τελειότητας στη ζωή μας, και ότι τα λάθη μας με κάποιον τρόπο μειώνουν την ικανότητά μας να διδάσκουμε. Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: οι προσωπικές μας προκλήσεις μάς κάνουν πιο αποτελεσματικούς δασκάλους επειδή μας εξαναγκάζουν _ και αυτό είναι πολύ καλό _ να εφαρμόσουμε τις διδασκαλίες στη ζωή μας.
Η Accessible Yoga, η προσβάσιμη προς όλους yoga που δημιούργησα, έχει σκοπό να αλλάξει την αφήγηση γύρω από το ποιος μπορεί να κάνει γιόγκα και ποιος μπορεί να θεωρήσει τον εαυτό του γιόγκι. Αν ως δάσκαλοι yoga προσπαθούμε να εξαναγκάσουμε τον εαυτό μας να χωρέσει σε ένα τέλειο καλούπι, μοιραζόμενοι μόνο τα πιο ελκυστικά κομμάτια, δείχνοντας και απαθανατίζοντας μόνο τις πιο γοητευτικές θέσεις στις οποίες είμαστε καλοί, τότε το μόνο που κάνουμε είναι να σκάβουμε μια τρύπα για τους μαθητές μας. Αν μπορούμε να δείξουμε στους μαθητές μας ότι και εμείς αγωνιζόμαστε επίσης και αν μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς για το δικό μας μονοπάτι, τότε νομίζω ότι έχουμε την ευκαιρία να εξυψώσουμε τους μαθητές μας μαζί μας στη συνολική υπέρβαση προς την οποία θέλουμε να πορευτούμε. Στην πραγματικότητα, εξυψώνουμε ολόκληρη την κοινότητα yoga κάθε φορά που μιλάμε ειλικρινά και με ακεραιότητα.
Δυστυχώς, στις ημέρες μας βλέπουμε ότι το φιλόδοξο μάρκετινγκ φαίνεται να λειτουργεί πολύ καλά. Κοιτάζουμε τα εξώφυλλα των περιοδικών yoga και αυτό μας παρασύρει με έναν ναρκισσιστικό τρόπο να θέλουμε ένα τέλειο σώμα και μια τέλεια ζωή (λες και υπάρχει κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα!). Έτσι, όταν οι δάσκαλοι yoga αρνούνται να μοιραστούν την αλήθεια τους, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι συμβάλλουν σε μια συνολική παραίσθηση ότι η yoga είναι για κάποιους και όχι για όλους.
Το δικό μου ενδιαφέρον μου για την πνευματικότητα ξεκίνησε όταν ήμουν περίπου 11 ετών και συνειδητοποίησα ότι ήμουν ομοφυλόφιλος. Ενιωσα ότι με χώριζαν πάρα πολλά από τη «φυσιολογική» ζωή που έβλεπα γύρω μου. Ηταν ένα φρικτό συναίσθημα και ένιωθα άθλια για πολλά χρόνια. Κατά έναν ειρωνικό τρόπο, αυτό το αίσθημα ότι είσαι ξένος, διαφορετικός, βρίσκεται στον πυρήνα των πνευματικών διδασκαλιών. Η ικανότητα να παρατηρούμε από κοντά τον εαυτό μας και να απομακρυνόμαστε από το εγώ μας για να συνδεθούμε με ένα βαθύτερο μέρος μέσα μας είναι αυτό για το οποίο μιλάει η yoga.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να αποδεχτώ ότι ήμουν ομοφυλόφιλος και ακόμη περισσότερο για να αναγνωρίσω την ομορφιά του να είμαι διαφορετικός, να είμαι ο ξένος. Στη συνέχεια, στα τέλη της δεκαετίας του '80, γύρω μου οι φίλοι μου πέθαιναν από AIDS και αυτό ήταν καταστροφικό. Μόνο αντιμετωπίζοντας αυτόν τον πόνο θα ήμουν σε θέση να προσφέρω κάτι θετικό ως απάντηση και αυτό ήταν να φέρω τη yoga στην κοινότητα HIV / AIDS στο Σαν Φρανσίσκο. Αυτές οι πρώτες τάξεις με οδήγησαν στο να αρχίσω να μοιράζομαι τη yoga με άτομα με ειδικές ανάγκες και αυτό είναι που τελικά μεγάλωσε και έγινε η Accessible Yoga.
Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν αξίζει τις διδασκαλίες yoga περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Αυτές οι διδασκαλίες είναι καθολικές αλήθειες που ανήκουν σε όλους, ανεξάρτητα από την ικανότητα ή το υπόβαθρο. Ως δάσκαλοι yoga είναι καθήκον μας να βρούμε τρόπους για να κάνουμε αυτές τις διδασκαλίες προσβάσιμες και καθολικές. Aν τις ελέγξουμε και τις περιορίσουμε και μεταδώσουμε μόνο ό,τι είναι βολικό και λάμπει πολύχρωμο, αυτό που κυρίως εκθέτουμε είναι ο δικός μας περιορισμός ως προς το τι κατανοούμε από το ευρύ πεδίο της yoga.
Οι περισσότεροι από εμάς αγωνιζόμαστε για ισότητα στις κοινότητές μας, τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά. Αλλά αν δεν έχουμε ισότητα στις πνευματικές διδασκαλίες, τότε υπάρχει πραγματικά πρόβλημα. Ας κατεβάσουμε τους δασκάλους yoga από τα βάθρα τους και ας τους δώσουμε την ευκαιρία να γίνουν άνθρωποι με όλες τις αδυναμίες τους και όλα τα προβλήματά τους. Σε αυτό που όλοι μοιραζόμαστε ως ανθρωπότητα, ως ζωή και πόνος, μπορούμε να ενώσουμε τα χέρια μας και να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλον για να βουτήξουμε βαθιά μέσα εκεί, σε αυτό το μέρος όπου όλες οι διδασκαλίες της yoga μάς οδηγούν: σε ένα μέρος όπου είμαστε όλοι τέλειοι και ελεύθεροι. Σε ευχαριστώ, Μάικλ Στόουν, που συνεχίζεις να μας διδάσκεις, ακόμη και με τον θάνατό σου.
Βιβλία του Michael Stone:
https://michaelstoneteaching.com/books/