Κείμενο του Μηνά Ραφαηλίδη
Ίσως το μόνο πράγμα που θα ήθελα να πάρει ένας ασκούμενος μαζί του φεύγοντας από μια πρακτική στο Sankalpa Yoga Center είναι ότι η yoga είναι για όλους, για όλα τα σώματα. Η yoga δεν απαιτεί από εσένα να έχεις παρελθόν, να έχεις πιστοποιήσεις, να έχεις βραβεία.
Απαιτεί να έρθεις με το σώμα που έχεις και να κάνεις όσα μπορείς να κάνεις τη μέρα εκείνη που ξεκίνησες, απαιτεί να σε δει να ζεις στο τώρα με το σώμα του τώρα και την προσπάθεια του τώρα και την ευγνωμοσύνη του τώρα. Δεν απαιτεί να κάνεις όλα αυτά τα σκηνοθετημένα χολιγουντινανά ποζάτα που βλέπεις στο Instagram, δεν απαιτεί να κάτσεις να ακούσεις δασκάλους που έχουν τελειώσει 200 ώρες εκπαιδευτικό Hatha Yoga να σου μιλάνε για το νόημα της ζωής και τι πρέπει να κάνεις απο εδώ και πέρα σαν σύγχρονοι αμόρφωτοι φιλόσοφοι, δεν απαιτεί να σου πει τι πρέπει να βιώσεις εκείνη τη στιγμή, δεν απαιτεί να γυρίσεις βίντεο πολύχρωμα, δεν απαιτεί να μάθει τίποτα από το παρελθόν σου. Διψάει για το τώρα σου και τη χαρά σου στο τώρα. Διψάει για την υπομονή σου και τη δική σου επιβράβευση προς τον ίδιο σου τον εαυτό στο τώρα, διψάει για παύσεις και ανακαλύψεις και εξερευνήσεις χωρίς το άγχος του τελικού προορισμού. Διψάει για απλές κατανοητές προτάσεις χωρίς άπειρα και φωτίσεις και λεπτοφυείς παπαροσύνες. Διψάει για σένα ακριβώς όπως είσαι, χωρίς να αλλάξεις τίποτα. Διψάει να σε δει να κινείσαι με χάρη και ελευθερία χωρίς να πρέπει να μπεις σε οδηγίες καρμπόν για όλα τα σώματα. Ζητάει να αναλάβεις κι εσύ την ευθύνη της πρακτικής σου και να προχωρήσεις σε παραλλαγές που θα σε κάνουν να νιώσεις ωραία μέσα στο σώμα σου. Eχω βαρεθεί να ακούω την ερώτηση «εγώ μπορώ να κάνω yoga;» και να απαντάω στον φασισμό της εικόνας του Instagram που επέτρεψες να λαχταράς λες και το μόνο που έχεις είναι ένα σώμα που πρέπει να συνδιαλέγεται με τον υπόλοιπο κόσμο αψεγάδιαστο, ευλύγιστο και φουσκωμένο, εκεί κρίνεις και ορίζεις την ευτυχία σου, μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Η yoga σου ζητάει να πάρεις αγκαλιά τον εαυτό σου και εσύ επιμένεις να τον ξυλοκοπείς και να του προσθέτεις λίστες στόχων.
Σου είναι σχεδόν αδύνατο να ζήσεις φουλ παρών μέσα σε μια πρακτική χωρίς τον στόχο της τελικής θέσης. Πρέπει να μάθεις να σε ξαναβλέπεις κάθε μέρα σε κάθε νέα πρακτική πιο ελεύθερο, πιο χαλαρό, πιο παιχνιδιάρη, πιο ανοιχτό, πιο επικοινωνιακό με τον ίδιο σου τον εαυτό.
