1. «Είμαστε εδώ για να ξυπνήσουμε από την ψευδαίσθηση ότι είμαστε χωριστά ο ένας από τον άλλον». Οι άνθρωποι δεν είναι χωριστοί ο ένας από τον άλλον και από τη Φύση. Είμαστε ολοκληρωτικά συγγενείς και οι πράξεις μας έχουν συνέπειες σε όλους. Αυτό που κάνουμε στους άλλους είναι αυτό που κάνουμε και στον ίδιο μας τον εαυτό και αυτό που κάνουμε στη Γη είναι αυτό που κάνουμε και σε εμάς. 2. «Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αφήσουν πίσω την οδύνη τους. Εκτός από τον φόβο του αγνώστου, προτιμούν τον πόνο που είναι τόσο οικείος». Πολλοί από μας προτιμούν να τρέξουν μακριά ή να θάψουν τον πόνο τους, αυτό που αποφάσισαν ότι είναι δυσάρεστο, παρά να υπάρξουν με αυτόν τον πόνο. Εύκολα μπορούμε να αναπαράγουμε μοτίβα πόνου και οδύνης και την άνεση της άρνησης. Ο Thich Nhat Hanh στις διδασκαλίες του επισημαίνει τη βαθιά σύνδεση μεταξύ πόνου και χαράς. Ο λωτός, λέει, δεν θα μπορούσε να ανθίσει παρά μόνο μέσα από τη λάσπη. Αν δεν ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε τον πόνο μας, δεν θα μπορέσουμε να αρχίσουμε να διαχειριζόμαστε τη χαρά μας. Κοιτάζοντας βαθιά μέσα μας στη φύση του πόνου θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τον συγγενή πόνο των άλλων και της Γης. 3. «Μέσα από την αγάπη μου για σένα θέλω να εκφράσω την αγάπη μου για όλον τον κόσμο, για όλη την ανθρωπότητα, για όλα τα πλάσματα. Ζώντας μαζί σου θέλω να μάθω να αγαπώ τον καθένα και όλα τα είδη. Αν επιτύχω στην αγάπη σου, θα είμαι ικανός να αγαπάω τον καθέναν. Αυτό είναι το πραγματικό μήνυμα της αγάπης». Χρειαζόμαστε τις ανθρώπινες κοινότητες που μας υποστηρίζουν και μας κρατάνε μαζί. Ο καθένας βλέπει τον εαυτό του και όλον τον κόσμο μέσα στον άλλον. Το να αναγνωρίσεις την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού και να αφήσεις το εγώ σου στην άκρη είναι η αλληλοζωή, είναι το αγαπάτε ζωές αλλήλων. 4. «Για να αποκαλυφθούν τα πράγματα σε εμάς χρειάζεται να είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε τις οπτικές μας για αυτά». Η λανθασμένη αντίληψη-οπτική είναι πάντα πιθανή. Ο Thich Nhat Hanh μάς διδάσκει ότι η σοφία συνδέεται με το να αφήνω τα πράγματα πίσω μου. Για να δεις πραγματικά κάτι πρέπει να γκρεμίζεις το τείχος της προκατάληψης και να αναγνωρίσεις τη μεταβαλλόμενη φύση της αλήθειας. Αν νομίζουμε ότι ήδη ξέρουμε κάτι, υπονομεύουμε την ικανότητά μας να μάθουμε. 5. «Δεν χρειάζεται να πετάξουμε τίποτα, χρειάζεται μόνο να ξέρουμε πώς να μεταμορφώσουμε μια μορφή ενέργειας σε μια άλλη». H ενέργεια του θυμού μπορεί να μεταμορφωθεί στην ενέργεια της κατανόησης. Ο Thich Nhat Hanh μάς διδάσκει να κρατήσουμε τον θυμό μας όπως μια μητέρα κρατάει σφιχτά το παιδί της στην αγκαλιά της. Μπορεί να αποφέρει καρπούς όπως ένα λουλούδι ανθίζει, με το φως της επίγνωσης να απλώνεται προς μια νέα έκταση. 6. «Η συμπόνια είναι ρήμα, είναι δράση». Η πρακτική της συμπόνιας είναι πράξη, δράση. Το Λεξικό Merriam-Webster ορίζει τη συμπόνια ως «συνείδηση της δυσφορίας των άλλων και επιθυμία για την ανακούφισή της». Αυτά τα δύο μέρη πάνε μαζί, δεν μπορεί να προσεγγιστούν χώρια, παθητικά. Η ενεργητική ακρόαση και το να νιώθεις βαθιά τον άλλον υποκινούν τη δυναμική, γεμάτη νόημα δράση. 7. «Η ζωή μας πρέπει να είναι το δικό μας μήνυμα». Ο Thich Nhat Hanh διδάσκει την αντίληψη της παροδικότητας και τη σημασία της κατανόησής της στην καθημερινή μας ζωή. Η αναγνώριση της φευγαλέας φύσης του εαυτού μας και όλων των πραγμάτων μπορεί να προσφέρει μια βαθιά γείωση στην παρούσα στιγμή και να δώσει αξία στη θέση μας μέσα στη μεγαλύτερη εικόνα.
Μετάφραση - απόδοση: Μηνάς Ραφαηλίδης