H πρακτική Yoga Sadhana τα πρωινά του Σαββάτου είναι μια δίωρη πρακτική για ασκούμενους με προηγούμενη εμπειρία στη Υoga και θα περιέχει asanas, τεχνικές ελέγχου της αναπνοής, διαλογισμό, απαγγελία mantras και βαθιά χαλάρωση. Αυτή η πρακτική σκοπό έχει να μας συνδέσει ξανά με όλες τις αρχές της Υoga, με όλα τα μονοπάτια της Υoga, να βαθύνει την πρακτική μας σωματικά και πνευματικά, να καλλιεργήσει την παρατήρηση και την επίγνωσή μας και να μας εκπαιδεύσει να στραφούμε προς τα μέσα χρησιμοποιώντας όλες τις τεχνικές της Yoga.
Sadhana σημαίνει καθημερινή πνευματική πρακτική και ίσως μερικά από τα εργαλεία και τις τεχνικές που θα εφαρμόζουμε τα πρωινά του Σαββάτου να θέλετε να τα χρησιμοποιήσετε κατά τη διάρκεια της εβδομάδας σε μικρές πρακτικές τα πρωινά ή το βράδυ, σε στιγμές που χρειάζεται να έρθετε κοντά στον εαυτό σας και να χαλαρώσετε διώχνοντας όλη την ένταση.
Οπως πάρα πολύ όμορφα και καθαρά εξηγεί ο Spyros Kapnias Garudananda, «η sadhana είναι το κλειδί για την εσωτερική μας γαλήνη. Η καθημερινή και συνεχής πρακτική μάς γεμίζει με πειθαρχία, σταθερότητα, υπομονή, αποφασιστικότητα, ψυχική δύναμη, χαρά και ενεργητικότητα. Το να πετύχεις μια δύσκολη asana δεν έχει καμία σημασία, όμως για να την εκτελέσεις τις περισσότερες φορές χρειάζεται να αφιερώσεις πολλές ώρες πρακτικής. Όταν αφιερώσεις αυτή την προσπάθεια το κέρδος σου δεν θα είναι η asana αλλά η πειθαρχία που επέβαλε η πρακτική στον νου, στα συναισθήματα και στο σώμα. Στο σώμα μας είναι αποθηκευμένοι όλοι οι υποσυνείδητοι φόβοι, οι εμπειρίες, οι χαρές, οι λύπες μας, όλα με τη μορφή πληροφοριών είναι αποθηκευμένα στην κυτταρική μας μνήμη. Σύμφωνα με την παράδοση του Οκταπλού Μονοπατιού, αφού ενστερνιστούμε και αποδεχθούμε τις εσωτερικές και εξωτερικές πειθαρχίες, τα γιάμας και τα νιγιάμας, μετά αφοσιωνόμαστε στην πρακτική των asanas για να αναπτύξουμε την εσωτερική φωτιά και να λιώσουμε τα έξι δηλητήρια: της επιθυμίας, του θυμού, της αυταπάτης, της απληστίας, του εγωισμού και της ζήλιας. Αυτά δεν καίγονται διανοητικά, καίγονται μόνο μέσα από την πρακτική. Το σώμα είναι το θεμέλιο, δεν μπορούμε να χτίσουμε τίποτα πάνω σε σαθρά θεμέλια. Ο ασκητής που δεν μπορεί να εξαγνίσει το σώμα του, που δεν μπορεί να ισορροπήσει το σώμα του, πώς είναι δυνατόν να μπορεί να εξαγνίσει τα συναισθήματά του και τον νου του; Μέσα από την καθημερινή sadhana ο νους γαληνεύει και ο αυτοέλεγχος του σώματος επεκτείνεται στα λεπτότερα επίπεδα της ύπαρξης του ασκητή. Πρακτική σημαίνει να είσαι συνειδητός. Δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι. Κάθε φορά γυρίζουμε στο χαλάκι μας και εναποθέτουμε εκεί την αφοσίωσή μας, την υπομονή μας και την αγάπη μας για αυτό το μονοπάτι. Μαζί με τον άπειρο ιδρώτα μας αποβάλλουμε όλα αυτά που είναι οι πηγές της δυστυχίας, του πόνου, τα kleshas. Αποβάλλουμε την άγνοια μέσω της συγκέντρωσης, αποβάλλουμε το Εγώ μέσα από την καρτερία και την υπομονή, τις επιθυμίες μας μέσα από την καλλιέργεια μιας εσωτερικής ευτυχίας, τις αποστροφές μας μέσα από την αποδοχή και τον σεβασμό των ορίων και των δυνατοτήτων μας και τον φόβο του θανάτου μέσα από τον θάνατο και την ανάστασή μας σε κάθε πρακτική».