Μπορώ να είμαι περισσότερο παρών στο σώμα μου;
Μπορώ να είμαι πιο τολμηρός;
Πού συνεχίζω ακόμη να κρύβομαι;
Τι κρύβω;
Ποια κομμάτια μου φοβούνται να βγουν στο φως;
Ποιος με δίδαξε να κρύβω αυτό το κομμάτι του εαυτού μου;
Ποιες σκέψεις τρέχουν μέσα στο κεφάλι μου και πώς επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο με παρουσιάζω στον κόσμο;
Τι επικρίνω;
Ωραίο θα ήταν να ψάχναμε απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις όσο κάνουμε μια πρακτική yoga αλλάζοντας σχήματα και αποβάλλοντας την ένταση από τον οργανισμό μας, ανοίγοντας έναν εσωτερικό διάλογο με εμάς για το πώς είμαστε, πού είμαστε, τι νιώθουμε, πού πρέπει να μαλακώσουμε, τι πρέπει να αφήσουμε πίσω, ρωτώντας, απαντώντας, αμφισβητώντας, εξερευνώντας, δοκιμάζοντας. Μια τέτοια πρακτική έχει νόημα αν θέλεις να σε γνωρίσεις πέρα από το σώμα, πέρα από την ευθυγράμμιση, πέρα από την επίτευξη, πέρα από τη φωτογραφία, πέρα από τα μοτίβα σου. Δεν είναι υποχρεωτικό, αλλά θα ήταν ωραίο να αρχίσεις να ενώνεις όλα τα κομμάτια μέσα σου παρουσιάζοντάς σε από την αρχή, νέο, άλλον, ολόκληρο. Ολοι μας.